زیبا شدی که حرص مرا در بیاوری
صبر و توان و حوصله را سر بیاوری
انصاف نیست که با سِحر چشم مست
خود را به رنگ و روی خدا در بیاوری
بس کن کمر تکان مده گیسوی خود ببند
تا کی به ناز سر من بلا در بیاوری؟
زیبایی تو بیشتر از سهم آدمی است!
اما نه اینکه اشک مرا در بیاوری
میخواهم از تو اینکه فقط بر منه حسود
عشوه گری کنی و ادا در بیاوری
رفت از کفم دل و رفتی این رسم عاشقی است؟!
صد جور ماجرا سر ما در بیاوری...؟
