فرخنده میلادت مبارک تک ستاره
دم ها به سینه حبس و دلها بیقراره
اردیبهشت زیباترین فصل بهاره
بارون و گل سبزه فراوونه هواره...
ماهت نشسته پشت ابر رو بر گرفته؟
خدا که هست، کنارته عیبی نداره
اخم و کنایه نو به نو از سر گرفته؟
مهم به یادت بودنه فرقی نداره!
بارون نشه چشمای آهوی تو امروز
میلادته... عزیز دل شگون نداره
چشم دلت رو عاشقونه سوی حق دوز
عشقی که در قلب توئه مجنون نداره
کلاغ پَر و گنجشک پر و مه پَر پَرونه
با اینهمه به راهشه چشم انتظاره
عاشقترین زن زهرۀ ابرو کمونه
از رو زمین تا آسمون امیدواره
اردیبهشت روی زمین همچون بهشته
غِلمان من شو، من فرشته... ماه پاره
زیباترین عشقو خدا بر ما نوشته
مهمان شو امشب در کنار تک ستاره
از ناز خود کم کن بیا غرق نیازم
از آتش عشقت تنورم پر شراره
یکتا دلم را بر دل نازت ببازم
تنها به تو... قسم به اسماء جلاله
تک اختر ِ پروین نشان ِ ماه رویی
با یک دل عاشق پر از مهر و صبوری
از آسمان آید زمین از راه دوری
طعنه زند زیبایی اش بر هر چه حوری!
صورت چو ماه چهارده گردیده زیبا
اختر نگو! مه وش رخ و سیمین فریبا
چون وا نماید از سرش آن روسری را
دنیا شود مجنون ببیند این پری را
چون ماه میلادش مه اردیبهشت است
حتی زمین هم پیش رویش چون بهشت است
کار دلش هم عاشقی هم دلنوشته است
ایزد برایش بهترینها را نوشته است
چشمان او زیباتر از چشمان آهو
ذکر لبان غنچه اش پیوسته " یاهو "
آید به قلب عاشقش دردی ز هر سو...
برفی نشیند لاجرم بر طُــــّره گیسو
عاشق شود هر کس نشیند در کنارش
مات نگاه عاشق و ابرو کمانش
زیباتر از روی نکو، نیکو خصالش
بالاترین زیبایی اش ایل و تبارش
گر چه گرفته ماه نورش را ز رویش
از عطر گلها میچشد پیوسته بویش
میلاد او باشد همان دم گر به کویش
آید مه دردانه اش عاشق به سویش...
با هر قدم در پیش پایش صد گل ناز
بشکفته اند و بر سرش مرغان به پرواز
دنیا شده چونان بهشت خالق راز
زیرا که زهره زندگی را کرده آغاز...
