رویا به رویا

 

از بس دلم کرده هوای روی ماهت
باران زده بر چشم آهو از فراغت

از هر کسی پرسم نمیداند کجایی
شاید به گوش دل شنیدم من صدایت

هر شب به یادت خیره ام بر ماه تابان
آخر نشان میگیرم از اختر ز راهت

گاهی به گاهی کن نظر بر زیر پایت
تا بنگری چشمان عاشق بر نگاهت

ترکم مکن هرگز جناب ماه پاره
چشم و دلم بر بودنت بد کرده عادت

برگرد و بنشین در کنار تک ستاره
تا غرق رویت گردم و حُسن جمالت

من دلخوشم بر کاغذ و خودکار و اشعار
شاید بخوانی روزی و بینم جوابت

دنیا اگر وارون شود باکی مرا نیست
رویا به رویا میرسم بر تو نهایت