شمس منی، خــــــدای من...♡

 

جان همه تن سوخته از فِرقَت روی ماه تو

بر دلم آتش است و خون بر لبم آه آه تو

فرش رهت نگاه من اشک من است گواه من

سوی تو قبله گاه من سجده منم به راه تو

 

مینگری عبای من؟ قامت همچو نای من؟

بشنو تو های های ِ من، ناله و وای وای ِ من

درد من و دوای من، با تو بهشت جای من

ناز مکن برای من، شمس منی خدای من

 

غنچه تویی خَلَت منم، بوسه تویی لبت منم

روز تویی شبت منم، خنده تویی غمت منم

سوخته در تبت منم، زنده به هر دمت منم

نیک تویی بَدت منم، بیش تویی کمت منم

 

غیر تو را ز سر نهم، جور تو را ز جان خرم

عشق تو را به سر نهم، غبطه به این و آن دهم

با تو ز عالمت سَرم، بی تو کجا توان روم

نام تو را ز دل برم... ، از همۀ جهان رهم

 

جمله کرم ز بیکران، از تو رسد به کَس نشان

بر دل عاشقان عیان، از دل ناکسان نهان

حمد و ثنای قدسیان، کل جهان و عرشیان

دم به دم و به هر مکان، رسد به خالق زمان

 

سوی تو دل دوان دوان، اشک شود روان روان

وای ِ مرا فغان فغان، دور مشو بمان بمان...

منم منم همان همان، فرشتۀ زمین نشان

پیر شدم بدان بدان، ز دوریت امان امان...

 

خم همه تا کمر شوم، شب گذرد سحر شوم

عشق تو را ثمر شوم، لاله شوم حَمر شوم

بی همگان نفر شوم، جمله جهان به در شوم

راهی این سفر شوم، زیــر شوم زبَــر شوم

 

شعله شوم شرر شوم، دود شوم هدر شوم

از همه بیخبر شوم، تا که تو را خبر شوم

دانه شوم شجر شوم، زهره شوم قمر شوم

سود برم ضرر شوم، عشق تو را اَبَر شوم